Warunki i konsekwencje prawne budowy hali namiotowej

Często w ogłoszeniach producentów hal namiotowych spotykam się ze sformułowaniem „całoroczna” hala namiotowa, co wskazuje nie tylko na jej dostosowanie do zmieniających się warunków atmosferycznych ale również konieczność uzyskania pozwolenia na jej budowę. Na podkreślenie zasługuje jednak fakt, iż wbrew nieuczciwym niekiedy praktykom producentów hal namiotowych, powinno wyraźnie rozróżniać się „całoroczne” hale namiotowe od tych tymczasowych. Konsekwencje takiego rozróżnienia na gruncie ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane (Dz. U. 1994, Nr 89, poz. 414) oznaczają, iż dla tych ostatnich nie wymaga się uzyskania pozwolenia na budowę, a jedynie stosownego zgłoszenia. Wspomniane nieuczciwe praktyki polegają przede wszystkim na zapewnianiu potencjalnych nabywców hal o ich całorocznym wykorzystaniu bez konieczności uzyskania pozwolenia na budowę, a niekiedy sugeruje się brak efektywnej kontroli ze strony aparatu państwowego.

Przechodząc do szczegółów zagadnienia należy wskazać, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt. 12 ustawy – Prawo budowlane, Pozwolenia na budowę nie wymaga budowa:(…) tymczasowych obiektów budowlanych, niepołączonych trwale z gruntem i przewidzianych do rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce w terminie określonym w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 30 ust. 1, ale nie później niż przed upływem 120 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu. W orzecznictwie przyjmuje się, że jeżeli obiekt nie spełnia któregoś z powyższych warunków albo przekroczy się 120- dniowy termin, to konieczne staje się uzyskanie pozwolenia na budowę.

Rozważając powyższą definicję należy wskazać, iż po pierwsze – tymczasowy obiekt budowlany nie może być trwale połączony z gruntem. Zgodnie z treścią wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 sierpnia 2007 roku, wydanego w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 269/07: Pozwolenia na budowę będzie wymagała budowa tymczasowego obiektu budowlanego trwale połączonego z gruntem nawet wtedy, gdy będzie on przewidziany do rozbiórki lub przeniesienia przed upływem 120 dni od zgłoszenia. Na marginesie warto wspomnieć, iż hala namiotowa nie stanowi budynku w myśl ustawy- Prawo budowlane, a w konsekwencji nie trzeba zachować wymogów określonych w art. 3 pkt. 2 ustawy.

Po drugie, pozwolenia nie wymaga budowa tymczasowego obiektu budowlanego, pod warunkiem jego rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce w terminie nie przekraczającym 120 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 maja 2008 roku, wydanego w sprawie o sygn. akt II SA/Po 503/07: Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) pozwolenia na budowę nie wymaga budowa tymczasowych obiektów budowlanych, niepołączonych trwale z gruntem i przewidzianych do rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce w terminie określonym w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 30 ust. 1, ale nie później niż przed upływem 120 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu. Budowa tego rodzaju obiektu wymaga jedynie zgłoszenia właściwemu organowi (art. 30 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego).

A contrario tymczasowy obiekt budowlany postawiony zgodnie z warunkami określonymi w art. 29 ust. 1 pkt 12, jednak nie rozebrany lub przeniesiony w inne miejsce przed upływem 120 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu, przestaje być obiektem budowlanym, którego budowa nie wymagała pozwolenia na budowę. Taki obiekt budowlany należy uznać za postawiony bez wymaganego pozwolenia na budowę.

W konsekwencji, zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 2 grudnia 2009 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt II SA/Ke 595/09 – obowiązek rozbiórki lub przeniesienia staje się wymagalny z mocy prawa z upływem 120 dni, a egzekucja administracyjna toczy się bez uprzedniej decyzji.

Wobec faktu, iż hala namiotowa stanowi budowlę, podstawą prawną obliczenia należnego podatku będzie art. 5 ust. 1 pkt. 3 Ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z tym przepisem Rada gminy, w drodze uchwały, określa wysokość stawek podatku od nieruchomości, z tym że stawki nie mogą przekroczyć rocznie (…) od budowli – 2% ich wartości określonej na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 3 i ust. 3-7.